Tijdig met de auto vertrokken teneinde om 9 uur aanwezig te zijn in de managementcursus "Procesmatig denken". De organisatie, waarvoor ik werk, heeft immers als adagium "levenslang leren". En dat zullen we geweten hebben.
Ik was nog maar net de snelweg opgereden of ik stond al stil. Een aanrijding een eind verder op. De file was quasi eindeloos, het wachten ook. Nog maar net op de tijd de cursus gehaald. Maar toch nog op tijd om een eindeloze stroom managementdoctrine over me heen te krijgen. Daar zit je dan. Een gehele voormiddag te luisteren hoe tot het laatste bedrijfsproces toe, alles in chartflows zal gegoten worden om alles te rationaliseren en beter te beheersen. En ook beter te controleren. Wat een nobel doel.
De laatste jaren heb ik het steeds maar moeilijker met de - hoe is het in hemelsnaam nog mogelijk ?- alsmaar groeiende bureaucratie, centrale controle, dalende individuele vrijheid en teloorgang van de privacy. Nochtans was ieder van ons gewaarschuwd door een Engels auteur.
Wat was die schrijver een visionair.Wie kon ooit vermoeden dat op zo'n korte tijd George Orwells meesterwerk "1984" zo waarheid zou worden. Ik niet. Toen ik deze dystopische toekomstroman een dertig jaar terug als verplichte schoollectuur kreeg voorgeschoteld, leek een totalitaire wereld, geleid door Big Brother en ontdaan van individuele vrijheid ver weg. Nu komt zo'n maatschappij met rasse schreden dichterbij. Het valt me zwaar.
Morgen heb ik gelukkig een snipperdag. Een mogelijkheid om alle nare gedachten uit mijn hoofd te drijven.Als het weer meezit, het niet te veel vriest en mijn vismaat Paul kan, gaan we naar de polder snoekvissen. Laat ons hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten