Mens erger je wel (2) - Je ziel verkopen voor een handvol shads

Eigenlijk ben ik te oud geworden om me hier nog druk over te maken. Het is niet goed voor mijn bloeddruk en ik zou het er bij moeten laten. En meestal gaat het ook zo, ware het niet dat deze keer het me persoonlijk raakte.
Toen de jaarvergadering van de hengelclub afgelopen was, werd ik aangesproken door een mij onbekende visser die me naar hengelwater en meer bepaald roofviswater in de buurt vroeg. Naar waarheid antwoordde ik dat er in de nabije omgeving weinig te vinden was. Weinig vis want overdadig meegenomen, ten prooi aan aalscholvers, occasionele watervervuiling, gebrek aan biotoop en noem maar op.
De onbekende visser gaf me als zogenaamde inside tip dat water x, vele kilometers verder op, nog heel wat snoek huisvestte. Het kon daar niet op. Een echt verkooppraatje.
Nu moet je weten dat ik toevallig bij water x nauw betrokken ben. We proberen daar reeds jaren de visstand te verbeteren door biotoopverbetering, aanleg van paaiplaatsen, een catch and release-beleid en strengere controles. Onze betrachting was een voor ieder aantrekkelijk en toegankelijk hengelwater te maken op voorwaarde dat de spelregels gerespecteerd werden en alle vis terug gezet.

Al vlug bleek dat een deel van de hengelaars al deze inspanningen niet verdienen, want naarmate het bestand groeide, werden steeds meer mooie vissen de hersenpan ingeslagen en meegenomen. Volledig sluitende controle is immers nooit mogelijk. Een heel interessant hengelwater vervalt op deze manier al vlug tot een ordinaire put met uitzetbrasem. Spijtig voor die hengelaars die het wel goed bedoelen.

Het verhaal ging verder. De onbekende visser legde me uit dat hij door een hengelsportzaak gesponsord werd en alle hengelmateriaal gratis kreeg. Maar... voor wat, hoort wat. De winkelier verplichtte immers zijn gesponsorde hengelaar zijn beste klanten naar de hengelaars beste stekken mee te nemen.  Spijtig genoeg verloor hierdoor de onbekende visser niet alleen zijn goede stekken, maar ook zijn mooie vissen, die een roemloze dood stierven.

Hedentendage is dit alles spijtig genoeg maar al te vaak de gang van zaken in een wereld waar business en geld primeert en hengelaars roem trachten te vergaren door het vangen van vissen. Een wereld van gesponsorde hengelaars die niet beseffen in welk web ze gevangen zitten en het pure hengelen vervangen door commercie. Een wereld waar je het pas als hengelaar gemaakt hebt als je al je goede stekken met de exacte coördinaten op internet zet, waarna je je kunt beklagen dat je op je stekje niets meer vangt. En het ergste van al is dat zij niet begrijpen welk onheil ze soms berokkenen. 

Echter niet met mij. Ik verkoop mijn ziel niet. En zeker niet voor een handvol shads.