Earfood 6 - de afgrijselijke start van progrock

Daarnet de jaarlijkse show van de Music Industry Awards (MIA's) gezien op Eén. Ik onthou vooral de opener van de electroband Goose en de revelatie van het afgelopen jaar Stromae met "Alors on danse".
Gedurende de minder boeiende momenten van de show, ga ik nog eens door mijn lp-verzameling.

Opnieuw wordt mijn aandacht getrokken door de toch wel afschuwelijke hoes van de plaat "In the Court of the Crimson King" van King Crimson. Hoe vindt een mens dit uit ?

Hoe lelijk ik de hoes ook vind, des te meer ben ik gecharmeerd door de inhoud. Robert Fripp en de zijnen hebben met dit album niet alleen een onvergetelijk meesterwerkje gemaakt, maar tevens de aanzet gegeven tot de progressieve rock of progrock, what's in a name ? Groepen zoals Van Der Graaf Generator, Yes, Genesis en zelfs Duitse bands zoals Can en Neu ! zouden volgen

Dit eclectisch album, deze mijlpaal in muziekhistorie, biedt vijf lange nummers in de meest uiteenlopende mengeling van stijlen, van rock naar jazz tot avant-garde. Zit neer, relax en beleef al het moois dat nummers als 21st Century Schizoid Man en I Talk to the Wind te bieden hebben.

Desalniettemin staat mijn favoriete nummer van King Crimson niet op dit album. Het is "Walking on Air", te vinden op de cd Thrak van 1995.